FUKUOKA, Japonya — Her Gran Turismo World Series sezonunun alametifarikası olan o uzun yolculuk, bu hafta sonu Dünya Finalleri kapsamında Hakata rıhtımında nihayete erdi. Fukuoka'daki o belirleyici süreçte, puan tabloları ve bölgesel elemelerin getirdiği soyut kavramlar silinip gitti. Yerini çok daha özsel ve yalın bir gerçekliğe bıraktı. Geriye kalan tek şey rekabetin en saf hâliydi: Baskı altında test edilen hız, hataya yer olmayan bir sürüş ve tam zamanında gelen o efsanevi performans.

International Congress Center Fukuoka, amaca özel tasarlanmış bir E-spor arenası olarak yeniden kurgulandı. Dünyanın en seçkin on iki Gran Turismo sürücüsü yerlerini aldı. Bunun nihai an olduğunun ve artık ikinci bir şansın kalmadığının bilincindeydiler.

Porsche'nin şampiyonluğu kazanan ilk Japon menşeli olmayan üretici olduğu o dramatik Manufacturers Cup finalinin yankıları sürerken, dikkatler Nations Cup'a çevrildi. Bu şampiyona, 2024 Serisi'nin ilk üçünü ve her küresel Bölgeden en yüksek sıralamaya sahip elemeleri bir araya getirerek sürücüleri sürücülere, ulusları uluslara karşı kıyasıya bir mücadeleye soktu. Üç çekişmeli raundun ardından İspanyol Jose Serrano, 17 toplam puanla Fukuoka'ya belirgin bir avantajla geldi. Ancak tarih, Dünya Finalleri'ne girerken çok daha fazla puanın söz konusu olduğu durumlarda liderliklerin ne denli kırılgan olabileceğini defalarca kanıtlamıştır.

Nations Cup Dünya Finalleri üç yarış üzerine kurgulandı: Şampiyona puanlarının verildiği ve grid sırasının kademeli olarak belirlendiği iki ön yarış. 1. Yarış, 2. Yarış için başlangıç düzenini belirlerken, 2. Yarışın neticeleri Büyük Final gridini oluşturdu. Böylece her turun bir sonucu olması temin edildi. İlk iki yarış için çift puan ve Büyük Final için ilave bir çift puan verildi. Dolayısıyla şampiyonluk hâlâ herkesin kazanabileceği ya da kaybedebileceği bir mesafedeydi.

Kapasiteyi dolduran kalabalık beklentiyle çalkalanırken, arena sanal olarak Belçika'ya ve efsanevi Circuit de Spa-Francorchamps'a nakledildi. Orada sürücüler; motor sporları tarihini Gran Turismo'nun geleceğe dair özgün vizyonuyla harmanlayan bir Nations Cup hesaplaşması için sahneyi hazırlayarak, geçmişten ve bugünden derlenen makinelerin yanı sıra yalnızca dijital alemde var olan bir çift makineyi de içeren eklektik bir Le Mans prototip karmasına kendilerini bağladılar.

1. Yarış: Circuit de Spa-Francorchamps, 8 Tur

Zorunlu pit stopların olmaması nedeniyle, sprint formatı daha açılış turundan itibaren mutlak bir adanmışlık talep ediyordu. Sürücüler hiç vakit kaybetmeyerek Le Mans prototiplerinin tüm gücünü serbest bıraktı ve görsel şölen anında başladı. Klasik Grup C makineleri modern LMP'lerin yanında adeta gök gürültüsü gibi yankılandı. Dönemlerin bu çarpışması neredeyse gerçek dışı hissettirse de bir Gran Turismo pistinde şaşırtıcı derecede doğal bir ahenk oluşturuyordu.

Hollandalı Kaj de Bruin (R8G_Kajracer), Toyota GT-One ile pol pozisyonundan başlayarak gruba liderlik etti. Ön sırada onun yanında Sauber Mercedes C9 ile Kanadalı Samuel Cardinal (PRiMA_Quartz) yer alırken şampiyona lideri İspanyol Jose Serrano (JoseSerrano_16), Peugeot 908 HDi FAP ile hemen arkalarında pozisyon aldı.

Yarış, ilk viraj itibarıyla dramatik bir seyir kazandı. 4 rotorlu Mazda 787B'nin kokpitindeki Japon Takuma Miyazono (ZETA_Miyazono), de Bruin ile temas yaşayarak pol pozisyonu sahibini pist dışına itti. Bu olay Serrano ve Nissan R92CP ile yarışan Fransız Kylian Drumont'un (R8G_Kylian19) liderliğe yükselmesi için bir fırsat penceresi araladı. Miyazono'ya daha sonra bu hamlesi nedeniyle bir saniyelik ceza tatbik edildi. Ancak açılış turu tamamlandığında Serrano ve Drumont, gruptan kopmaya başlamıştı bile.

Liderler kendi aralarında yüksek süratli bir düelloya odaklanırken, arkalarındaki mücadele alevlendi. Üçüncülük mücadelesi odak noktası haline geldi; Miyazono, Jaguar XJR-9 ile İspanyol Pol Urra (PolUrra), Audi R18 ile Şilili Angel Inostroza (Veloce_Loyrot) ve Porsche 919 Hybrid ile Japon Takuma Sasaki (SZ_TakuAn22); aralarında bir saniyeden az farkla birbirlerine kilitlendiler. Birkaç tur boyunca pozisyonlar viraj viraj değişirken her sürücü cesur hamleler, geç frenaj ve yüksek bir özgüven sergiledi.

Son turlarda Drumont, Serrano'yu geride bırakmak için fırsat kollayarak nihai atağını başlattı. Ancak 'El Rayo de Granada', hassasiyet ve otoriteyle savunma yaparak boyun eğmedi. Damalı bayrak indiğinde Serrano çizgiyi ilk sırada geçti; Drumont 2.liği elde ederken, Miyazono çalkantılı geçen yarışı zorlu bir mücadeleyle kazandığı 3.lükle noktaladı.

2. Yarış: Circuit Gilles-Villeneuve, 17 Tur

Günün ikinci yarışı için sahne Kanada'ya taşındı ve beraberinde bambaşka bir meydan okumayı getirdi. Bu mücadele, her sürücünün hem orta hem de yumuşak hamurlu Dunlop lastiklerle asgari bir tur tamamlamasını zorunlu kılan bir lastik değişimi stratejisi gerektiriyordu. Grid, 1990'ların Formula 1 araçlarından ilham alan Gran Turismo F3500-B'nin kokpitine kilitlenmişti. Hassasiyeti ödüllendiren ve yüksek devirlere çıkıldığında o eşsiz melodisini haykıran, doğal emişli bir V10 motorun gücü altındaydılar.

İspanyol Jose Serrano, yumuşak lastiklerle ilk virajı lider dönerek yarışın kontrolünü derhal eline aldı. Ancak arkasında kaos baş gösterdi. 4. sıradan start alan İspanyol Pol Urra, frenaj hatası yaparak Kylian Drumont'un aracına arkadan çarptı ve Fransız pilotun formula aracının pist dışına savrulmasına neden oldu. Temas kasıtsız olsa da neticeleri ağırdı. Drumont yarışa 9. sırada tekrar dâhil oldu. Bu, genellikle serinkanlılığıyla bilinen Fransız pilot için kâbus gibi bir başlangıçtı. Urra'ya bu olay nedeniyle üç saniyelik ceza verildi ve kendisi bu cezayı yarışın ilerleyen safhalarında çekti.

Turlar ilerledikçe Serrano, diğer sürücülerden tamamen farklı bir klasmanda olduğunu tüm dünyaya kanıtlıyordu. Tur başına 2. sıradaki Takuma Miyazono ile arasındaki farkı açıyordu. 5. Turda fark yaklaşık üç saniyeyken, 11. Turda (tüm sürücüler zorunlu pit stoplarını tamamladıktan sonra) bu fark neredeyse dört saniyeye ulaşmıştı.

Daha gerilerde, Drumont kararlı bir geri dönüş mücadelesi veriyordu. 11. Tur itibarıyla 9. sıradan 6. sıraya yükselmişti. Bu, eski bir Olimpiyat E-spor şampiyonuna yaraşır bir azim gösterisiydi. İki tur sonra, eski Nations Cup şampiyonu Valerio Gallo (OP_BRacer) yeni yumuşak lastiklerin avantajını kullanarak, o sırada orta hamur lastiklerle yarışan Urra'yı güç kullanarak geçti ve 3. sırayı elde etti.

Damalı bayrak sallandığında Serrano'nun dominasyonu tartışılmazdı. Miyazono'nun beş saniyeden fazla, podyumu tamamlayan Gallo'nun ise tam on saniye önünde bitirerek günün ikinci galibiyetini kazandı. Bu sonuç, Serrano'ya Büyük Final öncesinde belirleyici bir avantaj kazandırdı. 6. sıra veya daha iyi bir derece, şampiyonluğu garantilemesi için yeterli olacaktı.

Kâğıt üzerinde netice kesin görünüyordu. Ancak motor sporları, ister sanal ister gerçek olsun, son tur tamamlanana dek hiçbir şeyin netleşmediğini herkese hatırlatma huyuna sahiptir.

Büyük Final: Nürburgring 24h, 7 Tur

Büyük Final, modern Grand Prix pistini efsanevi Nordschleife ile harmanlayan Nürburgring 24 Saat düzeninde, 170'ten fazla virajı barındıran 25 kilometrelik o cezalandırıcı pistte, yedi turluk bir nihai hesaplaşmaya sahne oldu. Ulusal renklerini taşıyan Red Bull X2019 Competition araçlarına yerleşen sürücüler, hiçbir kısıtlaması olmayan sanal bir yarış otomobiliyle yüzleşti. 300 km/sa barajını aşan süratlerle, en az görkemli olduğu kadar talepkâr bir mücadele vadediyordu. Lastik değişimleri için iki zorunlu pit stop kuralı (yumuşak, orta ve sert hamurların tamamının kullanımı şarttı) ve yakıt ikmali gerekliliği, stratejiyi en az mutlak tempo kadar hayati kılıyordu.

Yarış anında alevlendi. Açılış virajında Takuma Miyazono, liderliği ele geçirme girişimiyle Jose Serrano'ya atak yaptı ancak İspanyol pilot pozisyonunu korudu. Grup Nordschleife'a doğru ilerlerken ritim oturdu; yumuşak hamurlu Dunlop lastiklere sahip lider dörtlü, orta hamurlu orta grup yarışçılarından farkı açarak uzaklaştı. Açılış turunun ortalarında Serrano nadir görülen bir hata yaptı. Aracı savrularak çimlerin üzerine kaydı. Kaçınma manevrası yapmak zorunda kalan Valerio Gallo da çimlere çıkarak spin attı. Bu olay yarış liderliğini Pol Urra'ya teslim ederken İtalyan pilotu 8. sıraya düşürdü. Serrano süratle toparlanarak 3. sıradaki Miyazono'nun önünde 2.liğini muhafaza etti. Yalnızca birkaç viraj sonra Serrano karşı atağa geçti. Uzun arka düzlükte Urra'yı geride bırakarak liderliği geri kazandı.

Liderler 2. turun sonunda pite girdi. Stratejilerin ayrışmaya başladığı nokta burasıydı. Urra ve Miyazono orta hamur lastikleri tercih ederken, Serrano sert hamur stintini erkenden tamamlamayı seçti. Serrano ve diğerlerinin pite girmesiyle liderlik orta hamurda kalanlara geçti; Kylian Drumont, ardından Takuma Sasaki ve Avustralyalı Guy Barbara (OP_Twitchy), bir sonraki tur pite girmeden önce yarışı önde götürdüler.

Daha yavaş olan sert hamurlu lastiklerle yarışmasına rağmen Serrano, amansız bir tempo tutturarak Urra ve Miyazono'ya karşı yaklaşık beş saniyelik farkı korumayı başardı. Arkalarında, Gallo yeniden atağa kalkarak rekabete geri dönüyordu. 4. turun ortalarında 4. sıraya yükselmişti. Ardından dikkatler Serrano'nun yakıt durumuna odaklandı. Önceki pit stopunda yakıt ikmali yapmamayı tercih ederek, rakipleri 40 litreden fazla yakıt taşırken o yalnızca 14 litre ile yola devam etti. İnanılmaz bir şekilde, yakıt göstergesi sıfırı gösterirken pite giriş yaptı. Serrano daha sonra bunun hesaplı bir risk olduğunu iddia etse de, bu kadar sınırda bir strateji izlemeyi amaçladığına inananların sayısı azdı. Her halükarda başardı. Neredeyse tam depo yakıt alıp son üç tur için orta hamur lastiklere geçiş yaptı. Bu hamle yarışı neredeyse tescilledi, zira takipçileri son stintleri için daha yavaş olan sert hamurlu lastiklere mecbur kalacaklardı.

Son pit stop döngüsü tamamlandığında, Miyazono ve Urra kısa süreliğine liderliği ellerinde bulundurdular. Ancak Serrano onları sistematik bir şekilde yakaladı ve son turun başlarında 1.liği geri aldı. Arkasında, 2.lik mücadelesi alevlendi. Son şampiyon ve iki kez Nations Cup galibi Takuma Miyazono, Pol Urra ile her iki sürücünün de en iyi performanslarını sergilediği gergin ve üst düzey bir düelloda tekerlek tekerleğe mücadele etti. Hız ve hassasiyet her virajda karşılıklı sergilendi ancak nihayetinde Miyazono'nun tecrübesi ağır bastı. Şampiyonada 2.liği ve ikincilik unvanını elde etti. Urra yakından takip etti. 3.lük derecesi, genel klasman podyumuna ikinci bir İspanyol sürücüyü taşıdı.

Ancak gün ve Seri, tartışmasız bir şekilde Serrano'nun hegemonyasındaydı. Zaferi, Nations Cup şampiyonluğunu emsalsiz 20 puanlık bir farkla tescilledi. Manufacturers Cup başarısını da içeren bu dominant Dünya Finalleri performansı, onu 2025'in çifte şampiyonu ilan etti. Kontrol, istikrar ve risklerin zirve yaptığı anlarda sonuç alma becerisiyle tanımlanan bir sezondu.

'El Rayo de Granada' (Granada Şimşeği) olarak tanınan pilot, yarışın ardından şu ifadeleri kullandı: "Dürüst olmak gerekirse, şu anki hislerimi tarif edecek kelime bulamıyorum. Bu yıl adına son derece mutluyum. Benim için neredeyse mükemmeldi, hem Manufacturers Cup'ı hem de Nations Cup'ı kazandım. Bu yarışın erken safhalarında birçok hata yaptım. Geçen yıl yanlış strateji uygulamıştım, bu nedenle bu yıl farklı bir strateji denedim ve netice verdi."