ΛΟΝΔΙΝΟ, Ηνωμένο Βασίλειο (7 Ιουνίου 2025) — Η νέα σεζόν των Gran Turismo World Series ξεκίνησε επίσημα. Το Σάββατο 7 Ιουνίου, εκτυλίχθηκε ο Γύρος 1 στο ιστορικό Television Centre του διαμερίσματος Γουάιτ Σίτι του Λονδίνου—σε απόσταση αναπνοής από το εμπορικό κέντρο Westfield. Η δράση ξεκίνησε με το Manufacturers Cup, θέτοντας τις βάσεις για μια αξέχαστη ημέρα αγώνων.

Το Manufacturers Cup συγκεντρώνει τις κορυφαίες ομάδες κατασκευαστών στον κόσμο από τους Διαδικτυακούς Προκριματικούς, μαζί με τις Επίσημα Συνεργαζόμενες Κατασκευάστριες, Toyota και Mazda, για να σχηματίσουν όλοι μαζί μια γραμμή εκκίνησης που αποτελείται από 12 διαγωνιζόμενους. Κάθε ομάδα εκπροσωπείται από μια τριάδα οδηγών—έναν από την Περιοχή Ευρώπης/Μέσης Ανατολής/Αφρικής, έναν από την Περιοχή Αμερικής και έναν από την Περιοχή Ασίας-Ωκεανίας—που όλοι επιλέχθηκαν με βάση τις επιδόσεις τους κατά τη διάρκεια των Προκριματικών. Στον Γύρο 1 στο Λονδίνο, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στους οδηγούς της Ασίας-Ωκεανίας, οι οποίοι ήθελαν να αποδείξουν την αξία τους στην παγκόσμια σκηνή, καθώς ξεκινούσαν την εναρκτήρια μάχη της σεζόν.

Το πλήθος των θεατών κράτησε την αναπνοή του, καθώς ο Seiya Suzuki της Ομάδας της BMW έκανε έναν καυτό γύρο στη γρήγορη και αμείλικτη πίστα Tokyo Expressway, κερδίζοντας τον Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) της Ομάδας της Subaru και κατακτώντας την pole position για τον Μεγάλο Τελικό. Ακριβώς πίσω τους, στη δεύτερη σειρά, βρέθηκαν ο Shota Sato της Porsche και η πρωταθλήτρια Ομάδα της Lexus, με τον Kanata Kawakami στο τιμόνι.

Μεγάλος Τελικός: Tokyo Expressway - Νότιος Counterclockwise, 20 Γύροι

Το κοινό ήταν σιωπηλό και γεμάτο προσμονή, ανυπομονώντας να ξεκινήσει ο πρώτος ζωντανός αγώνας της σεζόν. Όπως πάντα, η στρατηγική των ελαστικών είχε μεγάλη σημασία για τον καθορισμό του τελικού αποτελέσματος. Οι ομάδες είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν είτε με μαλακά είτε με μεσαία ελαστικά, όσο συχνά ήθελαν, αλλά με την πιο μαλακή επιλογή να είναι επιρρεπής σε ταχύτερη φθορά, ήταν απαραίτητο να υπάρχει προσεκτικός σχεδιασμός. Κάθε ομάδα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον ένα pit stop, αν και οι οδηγοί που επέλεξαν τα πιο μαλακά ελαστικά, έπρεπε να κάνουν δύο στάσεις.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δύο οδηγοί στην πρώτη σειρά της γραμμής επέλεξαν να εκκινήσουν με μαλακά ελαστικά, με στόχο να απομακρυνθούν από τους υπόλοιπους και να εξασφαλίσουν ένα δυνατό προβάδισμα πριν κάνουν στάση. Οι υπόλοιποι αγωνιζόμενοι έπαιξαν εκ του ασφαλούς με τα μέτρια ελαστικά, ελπίζοντας σε σταθερό ρυθμό, πριν αλλάξουν σε μαλακά.

Όταν έπεσε η πράσινη σημαία, τα αυτοκίνητα όρμησαν αστραπιαία από τη γραμμή, σχηματίζοντας έναν ενιαίο, πειθαρχημένο σχηματισμό, καθώς εισέρχονταν στη Στροφή 1. Όπως ήταν αναμενόμενο, ως τον τρίτο γύρο, ο Seiya Suzuki (Half-SpiritCRV86) με την BMW M6 GT3 και ο Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) με το Subaru BRZ GT300 είχαν ήδη αρχίσει να απομακρύνονται από τους υπόλοιπους, χτίζοντας προβάδισμα μεγαλύτερο των δύο δευτερολέπτων. Πίσω τους, ξέσπασε μια σκληρή μάχη στην οποία συμμετείχαν ο Kanata Kawakami (QTD_Kawakana) με τη Lexus RC F GT3, ο Shota Sato (anchovy_sand_) με την Porsche 911 RSR, ο Kenta Morimoto (HeAvN_RB26) με το Toyota Supra και ο Ryota Kokubun (Akagi_1942mi) με το Mazda RX-Vision GT3. Κάθε οδηγός προσπαθούσε να ξεπεράσει τα όρια, καθώς η διαφορά μεταξύ της 3ης και της τελευταίας θέσης ήταν μόλις μερικά δευτερόλεπτα, διατηρώντας την ένταση αισθητή σε κάθε στροφή.

Από τη Θ3 έως τη Θ12, η μάχη συνεχιζόταν, με τους οδηγούς να ανταλλάσσουν slipstream στις ευθείες και να διεκδικούν μια καλύτερη θέση στις στροφές. Αυτή η σκληρή αναμέτρηση ωφέλησε ιδιαίτερα τους επικεφαλής, επιτρέποντάς τους να διευρύνουν σταθερά το προβάδισμά τους. Μέχρι τον έκτο γύρο, ο Suzuki και ο Miyazono είχαν αυξήσει τη διαφορά τους σε περισσότερα από τέσσερα δευτερόλεπτα.

Στο τέλος του γύρου 7, με τα μαλακά ελαστικά τους να έχουν φθαρεί, τόσο ο Suzuki όσο και ο Miyazono πήγαν στα pit για να αλλάξουν στα πιο ανθεκτικά μεσαία ελαστικά, που θα αρκούσαν για να τους φτάσουν ως τον τερματισμό χωρίς άλλη στάση. Στο μεταξύ, η Porsche, η Toyota και η Mazda είχαν ανεβεί στις τρεις πρώτες θέσεις, με τα μεσαία ελαστικά τους να αντέχουν άλλους πέντε ή έξι γύρους προτού εφαρμόσουν τις δικές τους στρατηγικές pit.

Στα μισά του αγώνα, μόλις ένα δευτερόλεπτο χώριζε τους πέντε πρώτους οδηγούς, κρατώντας τον αγώνα ανοιχτό σε ανατροπές. Στον δέκατο γύρο, η Porsche μπήκε στα pit για καινούργια ελαστικά, επιλέγοντας και πάλι τα μεσαία. Στον επόμενο γύρο, ο Kokubun πήρε το προβάδισμα για τη Mazda, αλλά το RX-Vision του—και όλοι οι προπορευόμενοι—έπρεπε ακόμα να κάνουν στάση.

Οι οδηγοί έπρεπε πλέον να πάρουν μια κρίσιμη απόφαση: πότε να μπουν στα pit και ποια σύσταση να επιλέξουν. Στον γύρο 12, οι επικεφαλής του αγώνα έκαναν την κίνησή τους και άλλαξαν όλοι σε μαλακά ελαστικά σε μια προσπάθεια να παρασύρουν τους Miyazono και Suzuki, οι οποίοι αγωνίζονταν με μεσαία ελαστικά. Όταν ολοκληρώθηκαν τα pit stop, ο Suzuki βγήκε μπροστά από τον Miyazono, με το ζευγάρι να έχει ένα επιβλητικό προβάδισμα άνω των πέντε δευτερολέπτων έναντι της ομάδας που το καταδίωκε.

Ο Γύρος 16 προσέφερε την πιο ηλεκτρισμένη στιγμή του αγώνα, καθώς η Porsche του Sato, που έτρεχε με μεσαία, δέχτηκε ανελέητη πίεση από το Mazda του Kokubun και τη Lamborghini Huracán GT3 του Yusuke Goto (SZ_Goto25), που και τα δύο αυτοκίνητα ήταν εξοπλισμένα με τα ταχύτερα μαλακά. Ο Goto βρήκε ένα άνοιγμα στην εσωτερική τόσο του Sato όσο και του Kokubun στη φουρκέτα, αρπάζοντας την 3η θέση. Αλλά η μάχη δεν είχε τελειώσει—Ο Morimoto έκανε τη δική του τολμηρή κίνηση, διεκδικώντας τη θέση από τον Goto. Καθώς η ομάδα κατευθυνόταν προς την επόμενη φουρκέτα, η Lexus του Kawakami χτύπησε το πίσω μέρος της 911 του Sato, κάνοντας την Porsche να σπινιάρει και να πέσει με δύναμη στον τοίχο, τερματίζοντας ουσιαστικά τον αγώνα του Sato. Για το λάθος του, ο Kawakami δέχτηκε μια βαριά ποινή τριών δευτερολέπτων, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα για έναν δυνατό τερματισμό.

Έχοντας αφήσει όλες τις αψιμαχίες πίσω τους, οι Suzuki και Miyazono μετέτρεψαν τον αγώνα σε αναμέτρηση ένας εναντίον ενός. Το ζευγάρι πάλεψε γενναία, ανταλλάσσοντας την πρωτιά στους δύο τελευταίους γύρους. Αλλά όταν ο κουρνιαχτός καταλάγιασε, η Ομάδα της Subaru ήταν αυτή που πέρασε πρώτη τη γραμμή, κατακτώντας την καρό σημαία και τους έξι βαθμούς του πρωταθλήματος. Η άψογη οδήγηση του Suzuki με την BMW τού χάρισε μια άξια 2η θέση και πέντε βαθμούς, ενώ η σταθερή απόδοση του Kokubun εξασφάλισε την τρίτη και τελευταία θέση στο βάθρο για τη Mazda.

Ήταν ένας σκληρός αγώνας, μια επίδειξη ταλέντου και αποφασιστικότητας από όλους τους οδηγούς—που απέδειξαν για άλλη μια φορά γιατί βρίσκονται ανάμεσα στους δώδεκα καλύτερους διαγωνιζόμενους στον κόσμο.

Μετά τον αγώνα, ο Miyazono δήλωσε τα εξής: «Ο ρυθμός μου δεν ήταν πολύ καλός, αλλά κατάφερα να εξασφαλίσω τη Θ2 στους προκριματικούς. Προπονούμαι πολύ με τον Seiya Suzuki, και ήταν πολύ πιο γρήγορος από εμένα κατά τη διάρκεια του αγώνα, οπότε αποφάσισα να υιοθετήσω μια παρόμοια στρατηγική με τη δική του. Σκέφτηκα ότι αν κατάφερνα να μείνω κοντά του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ίσως να είχα μια ευκαιρία. Τελικά, νομίζω ότι η νίκη μου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εντυπωσιακή ταχύτητα του Suzuki».