Λος Άντζελες, ΗΠΑ — Ο Γύρος 3 των Gran Turismo World Series (GTWS) πραγματοποιήθηκε στις 8 Νοεμβρίου (τοπική ώρα) στη λαμπερή καρδιά του Λος Άντζελες, μαγνητίζοντας το κοινό που γέμισε το ιστορικό Orpheum Theatre — ένα στολίδι της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ που κάποτε φιλοξένησε πρεμιέρες ταινιών και θρύλους του βαριετέ. Κάτω από την επίχρυση οροφή και τα φώτα της μαρκίζας, ο βρυχηθμός των εικονικών κινητήρων έδωσε τον ρυθμό και το δράμα, καθώς οι αγώνες προσομοίωσης παγκόσμιας κλάσης πήραν την κεντρική θέση στη σκηνή.

Έπειτα από ένα συναρπαστικό φινάλε στο Manufacturers Cup, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στο Nations Cup, όπου συγκρούστηκαν το γόητρο, το πάθος και η ακρίβεια στην οδήγηση. Εκπροσωπώντας τις πατρίδες τους, 12 από τους ταχύτερους οδηγούς του πλανήτη αγωνίστηκαν για τον απόλυτο τίτλο: Πρωταθλητής Nations Cup. Το ρόστερ αποτελούνταν από τους τρεις πρώτους της σεζόν 2024 και όσους προκρίθηκαν στις υψηλότερες θέσης της κατάταξης από κάθε Περιοχή του κόσμου, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην Πόλη των Αγγέλων για να αποφασίσουν ποιος θα αναδειχθεί ως ο ταχύτερος οδηγός GTWS στον κόσμο. Έπειτα από δύο γύρους, ο Ισπανός Jose Serrano είχε ένα σημαντικό προβάδισμα με 12 βαθμούς, ακολουθούμενος από τον Ιταλό Valerio Gallo (εννέα βαθμοί) και έναν άλλο Ισπανό, τον Pol Urra (έξι βαθμοί). Πρώτος στη λίστα ήταν ένας Αγώνας Σπριντ.

Αγώνας Σπριντ: Watkins Glen Long Course, 13 Γύροι

Παρόλο που δεν διακυβεύονταν βαθμοί πρωταθλήματος, αυτός ο αγώνας είχε τεράστια σημασία, καθώς θα καθόριζε τη σημαντική σειρά εκκίνησης για τον Μεγάλο Τελικό του Γύρου 3 του Nations Cup. Η σκηνή ήταν η θρυλική Watkins Glen, μια πίστα με πλούσια ιστορία στον κόσμο των αγώνων, και όλοι οι οδηγοί είχαν πάρει τις θέσεις τους στην καμπίνα του εμβληματικού Chaparral 2J — του φημισμένου «Fan Car», που πήρε το όνομά του από το επαναστατικό σύστημα ανεμιστήρων που κυριολεκτικά κολλούσε το αυτοκίνητο στην άσφαλτο στις στροφές, αψηφώντας τους νόμους της φυσικής και ενθουσιάζοντας τους λάτρεις της αγνής οδήγησης με τον τολμηρό του σχεδιασμό.

Ο Ολλανδός Kaj de Bruin (R8G_Kajracer) πραγματοποίησε έναν εντυπωσιακό γύρο στον προκριματικό και κατέκτησε την pole position. Μια ανάσα πίσω του, στη δεύτερη θέση, βρισκόταν ο Γάλλος Kylian Drumont (R8G_Kylian19), ενώ ο επικεφαλής του πρωταθλήματος, ο Ισπανός Jose Serrano (JoseSerrano_16), καταλάμβανε την τρίτη θέση. Με ένα υποχρεωτικό pit stop — και με σχεδόν βέβαιο το γεγονός ότι τα μαλακά ελαστικά Dunlop θα έχαναν την πρόσφυσή τους πριν από την καρό σημαία — το παιχνίδι στρατηγικής ξεκίνησε νωρίς. Θα διακινδύνευαν οι οδηγοί να παραμείνουν με τα φθαρμένα ελαστικά ή θα άλλαζαν σε καινούργια; Τα μαλακά ελαστικά αναμενόταν να διαρκέσουν κάτι λιγότερο από τους 13 γύρους του αγώνα.

Έπειτα από μια καθαρή εκκίνηση, και κατά τη διάρκεια των πρώτων γύρων, οι οδηγοί πήραν θέσεις και διέσχισαν προσεκτικά τις στροφές υψηλής ταχύτητας της Watkins Glen. Αλλά στον Γύρο 3, η ηρεμία έδωσε τη θέση της σε έναν τυφώνα δράσης. Οι Drumont και Serrano ξεκίνησαν την επίθεσή τους στην πίσω ευθεία, προσπερνώντας ορμητικά τον αρχικό επικεφαλής, de Bruin. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ένα από τα φαβορί και πρώην πρωταθλητής του Nations Cup, ο Ιταλός Valerio Gallo (OP_Bracer), βρήκε εκτός πίστας στη σικέιν και έπεσε στην τελευταία θέση.

Σύντομα, τέθηκε σε εφαρμογή η στρατηγική. Κατά τη διάρκεια του κύκλου των pit stop, ο Χιλιανός Angel Inostroza (Veloce_Loyrot) — που μόλις είχε κερδίσει το Manufacturers Cup — αποφάσισε να μην αλλάξει ελαστικά και, κερδίζοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα στο pit stop του, ανέβηκε από την τρίτη θέση στην πρώτη. Οι Serrano και Drumont εμφανίστηκαν ακριβώς πίσω του, με καινούργια ελαστικά Dunlop, και η καταδίωξη είχε πλέον ξεκινήσει. Όμως, καθώς τα ελαστικά του Inostroza άρχισαν να χάνουν την πρόσφυσή τους, ο αμείωτος ρυθμός των Serrano και Drumont με τα μαλακά ελαστικά αποδείχθηκε ανυπέρβλητος. Στον Γύρο 10, οι δυο τους προσπέρασαν τον Χιλιανό που έχανε ταχύτητα και ανέκτησαν τον έλεγχο του αγώνα.

Όταν κυμάτισε η καρό σημαία, ο Serrano ήταν αυτός που είχε περάσει πρώτος τη γραμμή τερματισμού, εξασφαλίζοντας την pole position για τον σημαντικότατο Μεγάλο Τελικό, αλλά και την ιδανική θέση για να διατηρήσει το τέλειο σκορ του στο πρωτάθλημα. Ο Drumont τερμάτισε στην ισχυρή δεύτερη θέση, ενώ ο Ιάπωνας Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) είχε μια εξαιρετική απόδοση, ανεβαίνοντας από την όγδοη θέση στην τρίτη. Ο Γάλλος Thomas Labouteley (BSCOMP_Aphe) επίσης εντυπωσίασε, καταφέρνοντας να αναρριχηθεί από τον πάτο της κατάταξης στην έκτη θέση.

Στη συνέχεια ήρθε ο μεγάλος τελικός, και η ερώτηση που απασχολούσε όλους ήταν: θα καταφέρει κανείς να σταματήσει τον El Rayo de Granada (Αστραπή της Γρανάδας), Jose Serrano;

Μεγάλος Τελικός: Daytona Road Course, 30 Γύροι

Το σκηνικό για την κύρια διοργάνωση της ημέρας δεν ήταν άλλο από τη θρυλική πίστα αγώνων Daytona Speedway — έδρα του εμβληματικού Αγώνα 24 Ωρών της Daytona. Εκεί, 12 από τους καλύτερους οδηγούς του κόσμου οδήγησαν το άγριο Red Bull X2019 Competition, ένα αυτοκίνητο τόσο ακραίο που τα μόνα όρια ήταν η ικανότητα και τα νεύρα του οδηγού. Τριάντα γύροι τούς χώριζαν από τη δόξα. Η στρατηγική θα ήταν το παν, με την επιλογή των ελαστικών — μαλακά, μεσαία και σκληρά — να καθορίζει την πορεία της μάχης. Και με τα οβάλ τμήματα με υψηλή κλίση να υπόσχονται συναρπαστικές μονομαχίες με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 320 km/h (σχεδόν 200 mph), ένα ήταν σίγουρο: ήταν εγγυημένο ότι θα προέκυπτε δράμα.

Ο αγώνας δεν άργησε να προσφέρει εντυπωσιακά στιγμιότυπα. Στον πρώτο γύρο, ο Kylian Drumont μπήκε στο slipstream του Jose Serrano, καθώς διέσχιζαν το επικλινές σημείο, και τον προσπέρασε για να πάρει το προβάδισμα. Ήταν ένα σημάδι των όσων θα ακολουθούσαν, αφού οι δυο τους αντάλλαξαν αρκετές φορές θέσεις πριν τελειώσει ο αγώνας.

Πίσω τους, ο Γάλλος Thomas Labouteley έκανε μια δυναμική επίθεση, προσπερνώντας τον Ισπανό Pol Urra (PolUrra) στον Γύρο 2 και ανεβαίνοντας στην πέμπτη θέση. Ακριβώς μπροστά, ο Kaj de Bruin φαινόταν σταθερός στην τρίτη θέση — μέχρι τον Γύρο 4, όταν συνέβη η καταστροφή. Ο Ιπτάμενος Ολλανδός έχασε την ορμή του έπειτα από ένα ακούσιο χτύπημα από τον Ιάπωνα Takuma Miyazono, που τον έστειλε να κάνει σβούρες στη φουρκέτα. Ο De Bruin έπεσε στην όγδοη θέση, ενώ ο Miyazono δέχτηκε ποινή ενός δευτερολέπτου, που του κόστισε μια θέση στην κατάταξη.

Στη συνέχεια, οι οδηγοί βρήκαν τον ρυθμό τους, με κάθε έναν να διαχειρίζεται τον ρυθμό και τα καύσιμά του, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσουν οι στρατηγικές μάχες. Μέχρι τον Γύρο 2, μόνο τέσσερα αυτοκίνητα είχαν μπει στα pit, μεταξύ των οποίων και του Valerio Gallo — ο οποίος είχε ξεκινήσει τον αγώνα από την ενδέκατη θέση της γραμμής εκκίνησης, με σκληρά ελαστικά. Άλλαξε σε μεσαία με την ελπίδα να ξεπεράσει τους αντιπάλους του.

Οι επικεφαλής έκαναν την κίνησή τους στον Γύρο 13, επιλέγοντας όλοι σκληρά ελαστικά. Όταν κατακάθισε η σκόνη από τον κύκλο των pit, ο Serrano ήταν για άλλη μια φορά στην πρώτη θέση, ακολουθούμενος κατά πόδας από τους Labouteley, Drumont, Miyazono και Urra, όλοι τους κοντά ο ένας στον άλλον και έτοιμοι να ξεκινήσουν ακόμα έναν γύρο αναμετρήσεων σε υψηλές ταχύτητες.

Στα μισά του αγώνα, ήταν πλέον σαφές ότι είχε έρθει η ώρα. Όλοι οι οδηγοί πέρασαν στην επίθεση και η ένταση έφτασε στο αποκορύφωμά της. Ο Labouteley πέρασε με ορμή τον Serrano και πήρε το προβάδισμα, ενώ ο Urra προσπέρασε τον Miyazono και ανέβηκε στην τέταρτη θέση. Λίγες στροφές αργότερα, οι δύο θέσεις άλλαξαν ξανά μέσα σε έναν καταιγισμό από τολμηρές κινήσεις και διαφορές που μετρούνταν στα δέκατα του δευτερολέπτου. Ο αγώνας ήταν έντονος και φρενήρης, με τη διαφορά να είναι λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα μεταξύ των πέντε πρώτων αυτοκινήτων.

Καθώς οι γύροι περνούσαν, ένας οδηγός άλλαζε σιωπηλά το σενάριο. Ο Gallo, πρώην πρωταθλητής Nations Cup, διέσχιζε την πίστα με χειρουργική ακρίβεια. Στον Γύρο 20, τα μεσαία ελαστικά του κελαηδούσαν, καθώς προσπερνούσε τους πρώιμους επικεφαλής του αγώνα, Drumont και Serrano. Ο Ιταλός Επιβήτορας κάλπαζε σαν τον άνεμο — ασταμάτητος, αμείλικτος και αποφασισμένος να επιστρέψει στο κυνήγι.

Η σκηνή ήταν έτοιμη για το τελικό pit stop και η κατάσταση ήταν ρευστή και αμφίρροπη. Μόλις ένα δευτερόλεπτο χώριζε τους επτά πρώτους, και ο Αυστραλός Guy Barbara (OP_Twitchy) βρισκόταν πλέον και αυτός στην καρδιά της μάχης. Στον Γύρο 23, οι προπορευόμενοι μπήκαν όλοι μαζί στα pit, έβαλαν όλοι τους μαλακά ελαστικά με καλή πρόσφυση και ανεφοδιάστηκαν με αρκετό καύσιμο για να φτάσουν στον τερματισμό.

Πρώτος βγήκε ο Urra, έχοντας ανεφοδιαστεί με το λιγότερο καύσιμο, ακολουθούμενος από τους Labouteley, Miyazono, Gallo, Serrano, Drumont και Barbara, δημιουργώντας ένα σπριντ επτά αυτοκινήτων μέχρι τον τερματισμό. Οι τελευταίοι γύροι ήταν πραγματικά ξέφρενοι, με τα αυτοκίνητα να τρέχουν σε σειρές των τριών και με ταχύτητες άνω των 300 km/h, ανταλλάσσοντας θέσεις με εκπληκτική ακρίβεια. Κανένας από αυτούς τους οδηγούς δεν ήταν διατεθειμένος να παραχωρήσει ούτε ένα χιλιοστό. Εν μέσω της έντονης μάχης, ο Urra εκμεταλλεύτηκε το χάος προς όφελός του, αυξάνοντας μεθοδικά το προβάδισμά του.

Όταν τελικά κατακάθισε η σκόνη, ήταν για άλλη μια φορά ένας Ισπανός που κατέκτησε τη νίκη, αλλά ίσως όχι αυτός που περίμενε το κοινό. Ο Pol Urra είχε περάσει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, εξασφαλίζοντας μια εντυπωσιακή νίκη και κρίσιμους βαθμούς για το πρωτάθλημα. Ο συμπατριώτης του, Jose Serrano, ακολούθησε στη δεύτερη θέση, με το Γεράκι της Γαλλίας (Le Faucon Français), τον Kylian Drumont, να συμπληρώνει το βάθρο έπειτα από μια ακόμη συναρπαστική αναμέτρηση στο Nations Cup.

Παρόλο που αυτήν τη φορά δεν κατάφερε να νικήσει, ο Serrano εξακολουθεί να διατηρεί το προβάδισμα στο πρωτάθλημα με 17 βαθμούς. Ο θρίαμβος του Urra τον έφερε στη δεύτερη θέση με 12 βαθμούς, ενώ ο Ιταλός Valerio Gallo — έπειτα από μια σκληρή και επίπονη προσπάθεια — ανέβηκε στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης με 11 βαθμούς. Ακριβώς πίσω τους, βρισκόταν ο πάντα επικίνδυνος Takuma Miyazono από την Ιαπωνία, ο οποίος πλέον βρίσκεται στην τέταρτη θέση, και σε απόσταση βολής, με επτά βαθμούς.

Μετά τον αγώνα ο Urra δήλωσε τα εξής: «Η νίκη είναι πάντα πολύ καλή, ειδικά μετά από αυτό που συνέβη στο Βερολίνο (όπου έκανα ένα στρατηγικό λάθος). Νιώθω σαν να έχω λυτρωθεί. Στην αρχή του αγώνα, ήταν δύσκολο να ακολουθήσω τους επικεφαλής, επειδή δεν μπορούσα να βρω καθόλου τον ρυθμό μου. Με τα σκληρά ελαστικά ένιωθα πολύ άνετα, το ίδιο και με τα μαλακά. Μόλις κατάφερα να δημιουργήσω μια διαφορά, μπόρεσα να επικεντρωθώ στον ρυθμό μου, και οι μάχες που γίνονταν πίσω μου, με βοήθησαν να διατηρήσω το προβάδισμα».

Το σκηνικό είναι πλέον έτοιμο για τον Παγκόσμιο Τελικό στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας, όπου έξι οδηγοί εξακολουθούν να έχουν την ευκαιρία να κατακτήσουν το στέμμα του Nations Cup 2025. Είναι άγνωστο το ποιος θα βγει νικητής, αλλά, αν η δυναμική αποτελεί κάποια ένδειξη, τότε ίσως είναι ένας από τους δύο Ισπανούς οδηγούς-θαύμα. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αποκλείσουμε πρώην πρωταθλητές, όπως τον Takuma Miyazono και τον Valerio Gallo, ή τον χρυσό Ολυμπιονίκη Kylian Drumont. Κι έπειτα υπάρχει και το αουτσάιντερ, ο Takuma Sasaki (SZ_TakuAn22), που περιμένει να καταπλήξει τον κόσμο, αν πνεύσει ούριος άνεμος. Στον κόσμο των αγώνων, ούτως ή άλλως, όλα μπορούν να συμβούν.