Londyn, 7 czerwca 2025 r. – Nowy sezon Gran Turismo World Series oficjalnie się rozpoczął. W sobotę 7 czerwca rozegrana została runda 1. w słynnym londyńskim Television Centre w White City, nieopodal centrum handlowego Westfield. Rywalizacja rozpoczęła się od Manufacturers Cup, co zwiastowało niezapomniany dzień wyścigowych emocji.

W Manufacturers Cup rywalizują zespoły producentów, które zajęły najwyższe miejsca w kwalifikacjach online oraz oficjalni partnerzy, Toyota i Mazda – łącznie 12 ekip. Każdy zespół reprezentowany jest przez trójkę kierowców – po jednym z regionów Europa / Bliski Wschód / Afryka, Ameryki oraz Azja i Oceania– wyłonionych na podstawie występów w kwalifikacjach. Podczas rundy 1. w Londynie wszystkie oczy były zwrócone na kierowców z Azji i Oceanii, z których każdy chciał się pokazać na światowej scenie w tym otwierającym sezon starciu.

Wypełniona do ostatniego miejsca widownia z zapartym tchem obserwowała, jak Seiya Suzuki z zespołu BMW zalicza doskonałe okrążenie na szybkim i zdradliwym torze Tokyo Expressway, pokonując Takumę Miyazono z Subaru, by zapewnić sobie pole position w wielkim finale. Tuż za nimi uplasowali się Shota Sato z Porsche oraz Kanata Kawakami z broniącego tytułu zespołu Lexusa.

Wielki finał: Tokyo Expressway – Południowa pętla lewoskrętna, 20 okrążeń

Widownia zamarła w oczekiwaniu na rozpoczęcie pierwszego wyścigu na żywo w tym sezonie. Jak zawsze strategia doboru opon miała odegrać ważną rolę w końcowych rozstrzygnięciach. Zespoły mogły bez ograniczeń korzystać z miękkiej lub pośredniej mieszanki, jednak miękkie opony narażone były na szybszą degradację, więc kluczowe było staranne planowanie. Każdy zespół zobowiązany był do przynajmniej jednego pit stopu, ale kierowcy, którzy wybrali miękką mieszankę o lepszej przyczepności, musieli liczyć się z koniecznością dwóch zmian opon.

Jak można się było spodziewać, dwaj kierowcy na pierwszych pozycjach startowych rozpoczęli wyścig na miękkich oponach, chcąc wypracować sobie solidną przewagę nad resztą stawki przed zjazdem do alei serwisowej. Reszta postawiła na bezpieczniejszą pośrednią mieszankę, licząc na utrzymanie równego tempa, by następnie przejść na miękkie opony.

Gdy opadła zielona flaga, samochody ruszyły z linii startu i tworząc zwarty szyk, pomknęły w stronę pierwszego zakrętu. Zgodnie z oczekiwaniami na pierwszych trzech okrążeniach Seiya Suzuki (Half-SpiritCRV86) w BMW M6 GT3 i Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) w Subaru BRZ GT300 zaczęli uciekać reszcie stawki, zwiększając przewagę do ponad dwóch sekund. Za nimi wywiązała się zażarta walka o pozycję z udziałem Kanaty Kawakamiego (QTD_Kawakana) za kierownicą Lexusa RC F GT3, Shoty Sato (anchovy_sand_) w Porsche 911 RSR, Kenty Morimoto (HeAvN_RB26) w Toyocie Supra i Ryoty Kokubuna (Akagi_1942mi) jadącego Mazdą RX-Vision GT3. Każdy z kierowców dawał z siebie wszystko, a różnica między trzecim a ostatnim miejscem wynosiła zaledwie kilka sekund, przez co każdy zakręt przynosił nowe emocje.

Na pozycjach 3-12 wciąż trwała walka – kierowcy wyprzedzali się na prostych, korzystając z cienia aerodynamicznego, by zająć jak najlepszą pozycję przed hamowaniem. Ta zacięta rywalizacja sprzyjała liderom, którzy stopniowo zwiększali dystans. Na szóstym okrążeniu Suzuki i Miyazono mieli już przewagę ponad czterech sekund.

Na koniec 7. okrążenia zarówno Suzuki, jak i Miyazono zjechali do alei serwisowej, by wymienić zużyte miękkie opony na bardziej wytrzymałą pośrednią mieszankę, która miała pozwolić im dojechać do mety bez kolejnego pit stopu. Tymczasem Porsche, Toyota i Mazda wysunęły się na pierwsze trzy miejsca, a ich pośrednie opony były w stanie wytrzymać jeszcze jakieś pięć, sześć okrążeń.

Na półmetku różnica między czołową piątką wynosiła zaledwie sekundę, więc wszystko było jeszcze możliwe. Na dziesiątym okrążeniu Porsche zjechało do alei serwisowej, wybierając ponownie pośrednią mieszankę. Na kolejnym okrążeniu Kokubun wyszedł na prowadzenie w swojej Maździe RX-Vision.

Reszta stawki miała teraz przed sobą kluczową decyzję: kiedy zjechać do pit stopu i jaką wybrać mieszankę. Na 12. okrążeniu trójka liderów zdecydowała się na zmianę i wszyscy wybrali miękkie opony, licząc, że uda im się wyprzedzić Miyazono i Suzukiego, którzy jechali na pośredniej mieszance. Kiedy wszyscy mieli już zasobą pit stopy, na prowadzeniu znalazł się znów Suzuki przed Miyazono, obaj z przewagą ponad pięciu sekund nad grupą pościgową.

Okrążenie 16. przyniosło najbardziej emocjonujący moment wyścigu, gdy Porsche Sato, jadące na pośrednich oponach, znalazło się pod presją Mazdy Kokubuna i Lamborghini Huracán GT3 Yusukego Goto (SZ_Goto25), dysponujących szybszą miękką mieszanką. Goto znalazł miejsce po wewnętrznej stronie Sato i Kokubuna na serpentynie i wysunął się na 3. miejsce. Ale na tym walka się nie skończyła – Morimoto także zdecydował się na atak i wyprzedził Goto. Przy dojeździe do następnej serpentyny Lexus Kawakami uderzył w tył Porsche 911 Sato, posyłając je w barierkę i w praktyce wykluczając go z wyścigu. Kawakami za ten błąd otrzymał surową karę trzech sekund, która pozbawiła go nadziei na dobry wynik.

W konsekwencji tych potyczek wyścig zamienił się w pojedynek między Suzukim a Miyazono. Dwójka kierowców walczyła dzielnie, zmieniając się na prowadzeniu na ostatnich dwóch okrążeniach. Ostatecznie jednak to zespół Subaru zameldował się pierwszy na mecie, zgarniając sześć punktów w klasyfikacji mistrzowskiej. Bezbłędna jazda Suzukiego za kierownicą BMW przyniosła mu zasłużone 2. miejsce i pięć punktów, a stabilny występ Kokubuna zapewnił ostatnie miejsce na podium zespołowi Mazdy.

Była to zacięta rywalizacja, pokaz talentu i determinacji każdego z kierowców, którzy po raz kolejny udowodnili, dlaczego należą do najlepszej dwunastki na świecie.

Miyazono tak skomentował wyścig: „Moje tempo nie było najlepsze, ale udało mi się zająć 2. miejsce w kwalifikacjach. Dużo trenuję z Seiyą Suzukim, a w czasie wyścigu był znacznie szybszy ode mnie, więc postanowiłem przyjąć podobną strategię do jego. Pomyślałem, że jeśli cały czas będę się trzymał blisko niego, to może będę miał szansę. Ostatecznie myślę, że zwycięstwo zawdzięczam po części niesamowitej szybkości Suzukiego”.