Το 2011 αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του GT Academy, καθώς ήταν η πρώτη φορά που διοργανώθηκε GT Academy στις Η.Π.Α. Περισσότεροι από 53.000 επίδοξοι οδηγοί αγώνων έλαβαν μέρος στα δοκιμαστικά χρονομέτρησης μέσω Διαδικτύου του GT Academy για το Gran Turismo 5. Τριάντα δύο από τους καλύτερους παίκτες της χώρας έφτασαν στους Εθνικούς Τελικούς που διεξήχθησαν στο Ορλάντο, ενώ 16 από τους ταχύτερους οδηγούς αγώνων πέρασαν στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στην Αγωνιστική πίστα Silverstone στην Αγγλία. Ποιο ήταν το μεγάλο βραβείο; Μια ευκαιρία να γίνουν επαγγελματίες οδηγοί αγώνων. Εκείνη την εποχή, όλοι πίστευαν ότι αυτή η ιδέα ήταν σκέτη τρέλα, καθώς δεν ήταν δυνατόν ένας παίκτης να μεταμορφωθεί σε επαγγελματία οδηγό αγώνων.
Ποιος να το φανταζόταν... Το 2011 ήταν μόνο η αρχή.
Η θρυλική αγωνιστική πίστα Silverstone ήταν τελείως άγνωστη για τους κορυφαίους 16 διαγωνιζομένους από τις Η.Π.Α. Ελάχιστοι γνώριζαν τη διάταξη της πίστας ή την ιστορία της F1 και αυτού του «ιερού χώρου». Αντίστοιχη ήταν και η άγνοια των συμμετεχόντων για το είδος των πνευματικών και σωματικών προκλήσεων που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν.
Για να διασφαλιστεί ότι στο τέλος της σεζόν νικητής θα στεφόταν ο καλύτερος οδηγός, στον αγωνιστικό χώρο υπήρχε μια ομάδα καταξιωμένων Κριτών, οι οποίοι καθοδηγούσαν και σχολίαζαν την κάθε κίνηση των συμμετεχόντων.
Ο διαγωνισμός διάρκειας μίας εβδομάδας ξεκίνησε με όλους τους συμμετέχοντες να οδηγούν go-kart, όπου οι κριτές είχαν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τις βασικές τους ικανότητες ως προς το να εκπαιδευτούν, να αναπτύξουν σταθερή απόδοση και να εξελιχθούν ως οδηγοί. Στην αρχή της δεύτερης ημέρας τα πράγματα άρχισαν να αποκτούν ενδιαφέρον, καθώς όλοι οι οδηγοί έλαβαν μέρος σε ένα μίνι τρίαθλο. Ξεκίνησαν 16, αλλά μόνο 5 κατάφεραν τελικά να οδηγήσουν ένα 370Z και να περάσουν τη γραμμή του τερματισμού. Ο ανταγωνισμός άρχισε να εντείνεται μετά τις πρώτες αποχωρήσεις, όπου 3 οδηγοί αποκλείστηκαν και οι υπόλοιποι διαπίστωσαν ότι η υπερβολική αυτοπεποίθηση δεν έχει κανένα νόημα, διότι πάντα υπάρχει πιθανότητα αποκλεισμού.
Καθώς η ημέρα της κρίσης πλησίαζε, κάθε οδηγός συμμετείχε σε διάφορες προκλήσεις από τον αληθινό κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όπως ο κορυφαίος χρόνος γύρου με αγωνιστικά αυτοκίνητα χωρίς θόλους, οι προκλήσεις αλλαγής λωρίδας με ηλεκτρικά Nissan Leaf και ο έλεγχος αυτοκινήτου σε ράλι με ένα ειδικά προετοιμασμένο 370Z. Τέλος, καθένας από τους εναπομείναντες οδηγούς είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τα όριά του με ένα Nissan GT-R 530 HP.
Μετά από μια εβδομάδα γεμάτη νίκες και συντριπτικούς αποκλεισμούς, αναδείχτηκαν οι τέσσερις κορυφαίοι οδηγοί για την τελική αναμέτρηση σε έναν συναρπαστικό αγώνα όπου ο νικητής θα κέρδιζε τον τίτλο του Πρωταθλητή του GT Academy Αμερικής. Στους 4 οδηγούς-φιναλίστ συγκαταλέγονταν οι εξής:
Ο Heitkotter κατέκτησε την πρώτη θέση στη γραμμή εκκίνησης του αγώνα, με τον Johnston να τον ακολουθεί «κατά πόδας». Ο Roberts προσπέρασε τον Arscott νωρίς στον δεύτερο γύρο, ενώ τα 3 πρώτα αυτοκίνητα αναμετρήθηκαν για την 1η θέση. Στον τρίτο γύρο, ο Heitkotter έκανε ένα μοιραίο λάθος και ο Johnston εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να πάρει το προβάδισμα. Εντούτοις, λόγω μιας λανθασμένης αλλαγής ταχύτητας από τον Johnston, ο Heitkotter πήρε ξανά το προβάδισμα με τον Arscott να ξεγλιστρά στη δεύτερη θέση, ενώ ο Johnston βρέθηκε από την πρώτη θέση στην τρίτη μέσα σε μισό γύρο.
Με έναν μόνο γύρο να απομένει, ο Johnston τα έπαιξε όλα για όλα και πλήρωσε τον Arscott με το ίδιο νόμισμα, προσπερνώντας τον από την εξωτερική με δυνατό φρενάρισμα, σε απόσταση ελάχιστων εκατοστών από τον αντίπαλό του. Ο Heikotter κατάφερε να δημιουργήσει ένα μικρό κενό από τον πρώτο στο δεύτερο γύρο, αλλά ο Johnston κάλυψε γρήγορα τη διαφορά με μόλις 9 εκατοστά του δευτερολέπτου στα τελευταία 2 μίλια του αγώνα.
Στο τέλος, ο Bryan Heitkotter, που τερμάτισε στην 1η θέση αφού κατατρόπωσε 53.000 αντιπάλους μέσω Διαδικτύου και κατέκτησε μια θέση ανάμεσα στους 16 κορυφαίους το 2011, ανακηρύχθηκε ο πρώτος νικητής του GT Academy στις Η.Π.Α. Όταν τον ρώτησαν πώς ένιωσε τη στιγμή που πέρασε τη γραμμή του τερματισμού, απάντησε: «Ήταν η απόλυτη εμπειρία της αγωνιστικής μου ζωής μέχρι σήμερα. Το όνειρό μου να γίνω επαγγελματίας οδηγός αγώνων έγινε πραγματικότητα».
Μετά τη νίκη του, ο Heitkotter παρέμεινε στο Η.Β. και απέκτησε το διεθνές αγωνιστικό δίπλωμα, ενώ κατέκτησε μια θέση στο βάθρο στον Αγώνα 24 Ωρών του Ντουμπάι ενώνοντας τις δυνάμεις του με τον επίσης νικητή του GT Academy Η.Β., Jann Mardenborough, με ένα 370Z που είχε προετοιμαστεί ειδικά για τον αγώνα.
